Μη μας σκοτώσουν την ελπίδα!

Περασμένη Τρίτη και ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απευθύνεται από το βήμα της πρώτης Συνόδου για τη νεολαία προς όλους τους νέους και νέες του τόπου και τους καλεί να γίνουν οι πρωταγωνιστές στη μάχη της επανένωσης, ο Γ. Λιλλήκας σηκώνεται όρθιος και ξεκινά να περπατά αμέριμνος μέσα από τον κεντρικό διάδρομο της αίθουσας του Συνεδριακού Κέντρου Φιλοξενία προς την έξοδο. Ο Πρόεδρος από τη βήμα του συνεδρίου απευθυνόμενος σε εκείνον του λέει, «Να πας στο καλό Γιώργο μου, χαίρομαι που πρόλαβες να ακούσεις ότι είχα να πω για το κυπριακό!" ο κόσμος αρχίζει γέλια και χειροκρότημα. Ο ίδιος δεν κατάλαβε πολύ καλά τι έγινε αλλά μετά από μισή ώρα ανέθεσε στους «δικούς του ανθρώπους του» να πείσουν ότι είχε μία εξαιρετικά σημαντική συνάντηση. Για τη σημασία της συνάντησης δεν έχει κάποιος λόγους να αμφιβάλει, αυτό όμως για το οποίο απορεί κανείς είναι γιατί ο κ. Λιλλήκας δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια για να είναι η αποχώρησή του όσο το δυνατόν πιο διακριτική. Αντίθετα μάλιστα, για όσους ήταν παρόντες ήταν ξεκάθαρο ότι η αποχώρησή του έγινε με τρόπο επιδεικτικό και μάλιστα ενώ ήταν φανερό ότι ο ΠτΔ ήταν στο τέλος της ομιλίας του. 

Περασμένη Τετάρτη, η νέα ηγεσία της ΕΔΕΚ αποφάσισε να ανατινάξει κάθε γέφυρα επικοινωνίας και διαλόγου, αποχωρώντας από τις συναντήσεις ε/κ και τ/κ κομμάτων στο Λήδρα Πάλας και διακόπτοντας τη συμμετοχή τους στο Κυπριακό Φόρουμ Διαλόγου. Για την ιστορία και μόνο ο πρώτος που συμμετείχε το '89 στις συναντήσεις ήταν ο Βάσος Λυσσαρίδης, ενώ στο Φόρουμ Διαλόγου Κύπρου, δύο στελέχη της ΕΔΕΚ συμμετείχαν ενεργά στην επιτροπή που εργάστηκε συστηματικά για πάνω από ένα χρόνο για να ετοιμάσει το πλαίσιο λειτουργίας. Προφανώς, ο νέος Πρόεδρος του κινήματος στην αγωνία του πάνω να κόψει πρώτος το νήμα της αδιαλλαξίας έναντι των "αντιπάλων" του οδηγείται σε ακραίες και παράλογες ενέργειες που καθόλου δε συμβαδίζουν με τη βασική επιδίωξη για λύση του κυπριακού. Επειδή ανεξάρτητα του ποια λύση υποστηρίζεις, αν επιλέγεις να μη συζητάς σημαίνει ότι η μονή λύση που στηρίζεις στα αλήθεια είναι αυτή της υφιστάμενης διαίρεσης. Προφανώς ο κ. Σιζόπουλος έχει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί το 2015 να ξυπνά ένα πρωί, να διαγράφει με έπαρση και αλαζονεία κάθε προηγούμενη προσπάθεια και να ξεκινά να επενδύει πάνω στο ενδεχόμενο νέου αδιεξόδου για να χτίσει την πολιτική του καριέρα ως αρχηγός του απορριπτισμού... 

Περασμένη Πέμπτη, ο ΠτΔ μαζί με τον νέο Τουρκοκύπριο ηγέτη στην επίσημη πρώτη τους συνάντηση, ανακοινώνουν πέντε νέα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, περιλαμβανομένων της διάνοιξης των οδοφραγμάτων Δερύνειας και Λεύκας. Η συνάντηση συνοδεύεται επίσης από μία κοινή έκκληση για το θέμα των αγνοουμένων. Ενώ επί της ουσίας του κυπριακού, οι ομάδες διαπραγμάτευσης μπαίνουν στα βαθιά με χιαστί διαπραγματεύσεις για το περιουσιακό, το εδαφικό και την εκτελεστική εξουσία.

Οι αντιδράσεις στα νέα ΜΟΕ ποικίλουν. Οι φοβικοί ηγέτες του απορριπτισμού και της πολίτικης μιζέριας κάνουν λόγο για δυσκολίες και προσπαθούν να πείσουν ότι δεν έγινε δα και κάτι σημαντικό. Οι δηλώσεις τους φανερώνουν εμπάθεια και προσπάθεια μηδενισμού του κάθε αποτελέσματος. Θέλουν να σκοτώσουν την ελπίδα. Να απαξιώσουν το ενδεχόμενο της επανένωσης του τόπου. Για τη δική τους προσωπική επιβίωση, για τη δική τους πολιτική καριέρα. Για τη δική τους ψευδαίσθηση ότι θα αποκτήσουν δύναμη και εξουσία μέσα σε μία διαιρεμένη πατρίδα. Είναι πλέον στο χέρι του κάθε πολίτη να κρίνει ποιοι έχουν έγνοια τον τόπο και ποιοι το προσωπικό τους συμφέρον. Η πορεία που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για συνολική διευθέτηση του κυπριακού πρέπει να διαφυλαχθεί και να συνεχιστεί απρόσκοπτα. Μόνο έτσι θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα όνειρα της νέας γενιάς δε θα «χωρέσουν σε μισή πατρίδα» όπως χαρακτηριστικά ανάφερε και ο ΠτΔ λίγο πριν από εκείνη την άτσαλη αποχώρηση του κ. Λιλλήκα…