Κύλησαν όλα ομαλά;

Ενώ για μήνες ολόκληρους θεσμοί, κόμματα και πολιτικοί διεξήγαγαν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μία τιτάνια προσπάθεια για να πείσουν τον κόσμο να προσέλθει στις κάλπες, στην Κύπρο, πολίτες που επιθυμούσαν να ψηφίσουν δεν μπόρεσαν και το ερώτημα είναι γιατί; Υπάρχει νομική, γραφειοκρατική ή πολιτική πτυχή στο θέμα; Μπορούμε ή καλύτερα θέλουμε να τη δούμε; 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση για να αντιμετωπίσει το αίτημα των Τουρκοκυπρίων για ξεχωριστή εκπροσώπηση στην Ευρωβουλή με δικούς τους αντιπροσώπους (που απαιτούσαν μάλιστα να προκύπτουν από ξεχωριστή εκλογή) έδωσε τη δυνατότητα στην Κυπριακή κυβέρνηση να αναζητήσει τρόπους ρύθμισης. Μας δόθηκε δηλαδή η ευκαιρία να επιλύσουμε το πρόβλημα και να βάλουμε μία τελεία στις φωνές που θέλουν ξεχωριστές εκλογές για ανάδειξη Τουρκοκυπρίων στις δύο από τις έξι έδρες στην ευρωβουλή πριν από τη λύση του κυπριακού. Mε τη συμπερίληψη Τουρκοκυπρίων στους εκλογικούς καταλόγους, η Δημοκρατία απεδείκνυε την αξιοπιστία της και γέμιζε την πολιτική της φαρέτρα με χρήσιμα πολιτικά εργαλεία για μελλοντικές συζητήσεις. 

Δυστυχώς όμως, αντί να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητα του γεγονότος και την πολιτική του σημασία, το αρμόδιο Υπουργείο χειρίστηκε το όλο θέμα δίχως την δέουσα σοβαρότητα καταλήγοντας σε ένα τραγελαφικό για τη δημοκρατία και τους θεσμούς αποτέλεσμα, μετατρέποντας την ευκαιρία σε φιάσκο. 

Την περασμένη Κυριακή πέραν των μισών Τουρκοκυπρίων που προσήλθαν στις κάλπες για να ασκήσουν το δικαίωμα της ψήφου είτε ενημερώνονταν εκείνη τη στιγμή, είτε επιβεβαίωναν -αφού οι κατάλογοι κυκλοφόρησαν από πριν- ότι δε μπορούσαν να ψηφίσουν καθώς δε συμφωνούσε η διεύθυνση που δήλωναν με τα στοιχεία του καταλόγου που είχαν μπροστά τους οι έφοροι των εκλογών. Η προσπάθεια του αρμόδιου Υπουργού να πείσει ότι πρέπει να χαιρετιστεί η προσπάθεια, ακόμη και αν δεν πέτυχε απόλυτα μάλλον δεν τελεσφόρησε. Ευτυχώς βέβαια που η ένταση δε συνοδεύτηκε από άλλα επεισόδια.  

Όμως αυτό δε σημαίνει ότι το θέμα θεωρείται λήξαν. Ούτε βεβαίως και μπορούμε να προσποιούμαστε ότι δεν είδαμε και δεν ακούσαμε τίποτα. Είμαι της άποψης, ότι η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η κατ’ αρχήν αναγνώριση του λάθους και η δημοσίευση μιας γραπτής δήλωσης απολογίας από το αρμόδιο Υπουργείο με αναφορά στους τρόπους με τους οποίους η Δημοκρατία σκοπεύει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν.

Επίσης μία ευρύτερη αλλαγή που θα έλυνε τόσο αυτό αλλά και μια σειρά άλλων προβλημάτων είναι να προχωρήσουμε στη ριζική αλλαγή του συστήματος εγγραφής ψηφοφόρων. Το υφιστάμενο σύστημα με διευθύνσεις, υπογραφές και δηλώσεις στις επαρχιακές διοικήσεις ανήκει σε μια άλλη εποχή από την οποία θέλουμε να ξεφύγουμε.

Είναι πιστεύω καιρός να υιοθετηθεί η αυτόματη εγγραφή όλων των πολιτών της Δημοκρατίας άνω των 18 κατόχων πολιτικής ταυτότητας στους εκλογικούς καταλόγους και η αυτόματη ηλεκτρονική ψηφοφορία. Έτσι θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και την πραγματική εικόνα της συμμετοχής. Έτσι, θα αποδείξουμε τη διάθεσή μας να γίνουμε καλύτεροι. Έτσι, θα μας εκτιμήσουν περισσότερο και οι πολίτες αλλά και όσοι τους επόμενους μήνες είτε το θέλουμε είτε όχι θα συζητήσουν όλα όσα έγιναν χτες και οι ανακοινώσεις του «όλα κύλησαν ομαλά» δε θα τους είναι και πολύ πιστευτές. Το πιο σημαντικό, είναι πως θα εμβαθύνουμε τη δημοκρατία με πράξεις και όχι με λόγια.