Η σωτήρια μειοψηφία

Η πραγματικότητα είναι πως για άλλη μια φορά πιαστήκαμε κυριολεκτικά και μεταφορικά στον ύπνο. Λαός και πολιτική ηγεσία. Το βράδυ της 15^ης Μαρτίου όλοι γνωρίζαμε ότι ο Πρόεδρος μαζί με τον Υπ. Οικονομικών βρίσκονταν σε συνεδρία του Eurogroup αλλά, κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι εντός ολίγων ορών η οικονομική πορεία της Κύπρου όπως την γνωρίζαμε θα διακοπτόταν βίαια και ξαφνικά.

Μέχρι το πρωί της 16^ης Μαρτίου οι Κύπριοι έμαθαν τι πάει να πει κούρεμα. Ένα κούρεμα πρωτότυπο, ευρεσιτεχνία της Γερμανίας και διαφορετικό από το αντίστοιχο στην Ελλάδα. Στην Κύπρο το κούρεμα δεν αφορούσε στο εξωτερικό χρέος όπως αρχικά υπέθεσαν οι περισσότεροι κάθε φορά που ο όρος που βρισκόταν στη δημόσια συζήτηση.  Το κυπριακό κούρεμα αφορούσε σε κούρεμα τραπεζικών καταθέσεων και σίγουρα ορισμένοι ήξεραν ή εν πάση περιπτώσει όφειλαν να ξέρουν, να ενημερώσουν υπεύθυνα και οι εκπρόσωποι μας να προετοιμαστούν κατάλληλα.

Οι Ευρωπαίοι εκείνο το πρωί μας συμπεριφέρθηκαν ναι μεν σαν αποικιοκράτες, αλλά εκ των υστέρων αντιληφθήκαμε ότι και η προηγούμενη κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε σαν κοινός τζογαδόρος κάνοντας ότι μπορούσε για να καμουφλάρει το πρόβλημα μέχρι την ημέρα εκείνη όπου από την ασφαλή πλέον θέση της αντιπολίτευσης θα μπορούσε να φωνάζει «έξω η Τρόικα από την Κύπρο». Στην προσπάθεια της όμως να καλύψει τα σπασμένα, η Κύπρος κατέληξε να κάθεται πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα που ονομαζόταν ELA και από το οποίο είχε ήδη απορροφήσει 11δις!

Η επιμονή του Σόιμπλε το βράδυ της 15^ης του Μάρτη για κούρεμα 40% στις καταθέσεις άνω των 100 000 ευρώ στις δύο μεγάλες τράπεζες ακουγόταν ως εξωφρενικό αλλά τελικά ο Γερμανός ήταν σε θέση να γνωρίζει καλύτερα από τους κύπριους την ακριβή εικόνα της οικονομίας μας. Ότι δηλαδή όχι μόνο χρειαζόμασταν 17 δις δάνειο αλλά και ότι χρωστούσαμε και στον ELA άλλα 11δις!

O Πρόεδρος Αναστασιάδης επέστρεψε στην Κύπρο σε κατάσταση σοκ και μάλλον στηρίχτηκε στην απόφαση της Βουλής για να κερδίσει ακόμη μερικές ημέρες εξερεύνησης άλλων εναλλακτικών σεναρίων. Για τους κύπριους βουλευτές δε, το ΟΧΙ ήταν η φυσική τους αντίδραση, λόγω νοοτροπίας αλλά και απερισκεψίας μαζί. Ίσως φυσικά και να μη σώζαμε τίποτα τελικά ακόμη και αν η απόφαση ήταν θετική αλλά, αυτό είναι κάτι που μάλλον δε θα το μάθουμε ποτέ.

Σημασία έχει ότι ακολούθησε ένα τραγικό δεκαήμερο με την Κύπρο να βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στο γκρεμό και κατρακυλούσε ολοένα και πιο βαθιά σε ένα κατήφορο δίχως τέλος. Η αγωνία έληξε με την απόφαση του Eurogroup το βράδυ της 24^ης Μαρτίου η οποία ουσιαστικά αφορούσε στην ελεγχόμενη πτώχευση της Λαϊκής με τον διαχωρισμό καταθέσεων και δανείων σε «καλή» και «κακή» τράπεζα και ένα γερό κούρεμα στις καταθέσεις της Τράπεζας Κύπρου. Το δάνειο του ELA παραμένει να κρέμεται αόριστα και εκβιαστικά πάνω από τη νέα τράπεζα που θα προκύψει από την σύζευξη της Κύπρου με την «καλή» Λαϊκή.

Η πιο πάνω συμφωνία έγινε για να μπορέσει η Δημοκρατία να εξασφαλίσει το δάνειο των 10 δις ευρώ που χρειάζεται άμεσα. Οι όροι αποπληρωμής του δανείου δηλαδή το γνωστό μνημόνιο αναμένεται να γνωστοποιηθεί τις επόμενες μέρες με σκληρές διατάξεις.

Μπορεί άραγε μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η Κύπρος να ορθοποδήσει; Δεν είμαι σίγουρη. Αλλά αν γίνει θα οφείλεται σε μια μειοψηφία. Επειδή στο σύστημα που  καλλιεργήσαμε εδώ και δεκαετίες είναι πιο πιθανόν να είσαι ανεύθυνος παρά υπεύθυνος, να είσαι τεμπέλης παρά εργατικός, να είσαι γκρινιάρης παρά δημιουργικός. Η Κύπρος χρειάζεται αυτή τη στιγμή να στηριχτεί στις πλάτες των ανθρώπων της που κατέχουν τα μειοψηφικά χαρακτηριστικά.

Η διάκριση μάλιστα θα γίνεται ολοένα και πιο ορατή όσο θα βαθαίνει η κρίση. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί θα ξεχωρίζουν όπως την μύγα μες το γάλα από την μεγάλη πλειοψηφία των ανεύθυνων λαϊκιστών που θα δουν την κρίση ως μια ευκαιρία για την προσωπική τους ανέλιξη. Οι υπεύθυνοι αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι θα ξεχωρίζουν επειδή θα ρωτούν τις δύσκολες ερωτήσεις και θα γράφουν τις «περίπλοκες» αλήθειες που ίσως να μην είναι εκείνες που θα θέλουν να διαβάσουν οι περισσότεροι. Οι υπεύθυνοι επιχειρηματίες θα διατηρήσουν τους υπαλλήλους τους με τεράστιο κόστος για να δημιουργήσουν και πάλι αντί να τρέξουν να βγάλουν χρήματα στο εξωτερικό. Οι υπεύθυνοι πολίτες θα ενημερωθούν και θα έχουν ξεκάθαρη αντίληψη των ρεαλιστικών τους επιλογών προτού οδηγηθούν στους δρόμους.

Η μειοψηφία θα φέρει την ανοικοδόμηση της Κύπρου. Η πλειοψηφία είναι καταδικασμένη να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο, δηλαδή εκείνον του λαϊκισμού, του εύκολου συνθήματος, της αναζήτησης του ανέφικτου και της προσωπικής σωτηρίας και προβολής. Στο κάτω κάτω ίσως η νέα Κύπρος να προκύψει και καλύτερη. Ίσως σε 5-6 χρόνια η Κύπρος όχι μόνο να φαίνεται ευημερούσα αλλά και να ευημερεί στο βάθος της και εκτός από τον επιφανειακό πλούτο να έχει και πλούτο στον πολιτισμό, το περιβάλλον, τις τέχνες, στην κουλτούρα ως λαός.