Συνέντευξη στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

-Πως σχολιάζετε το χάσμα αμοιβών μεταξύ γυναικών και αντρών;

Στην χώρα μας το χάσμα ανέρχεται στο 14.8% σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, παρόλο που υπάρχει σχετική νομοθεσία για την ισότητα στις αμοιβές από το 2003. Αυτό φανερώνει ότι και αυτό το ζήτημα αποτελεί ένα θέμα κρυμμένου σεξισμού το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των εργαζομένων για να διεκδικούν ίση αξία για ίση εργασία καθώς και για να προβαίνουν σε καταγγελίες εκεί κι όπου εντοπίζονται παραβιάσεις. Κατά αντίστοιχο τρόπο θα πρέπει με εργαλεία και πολιτικές να αγγίξουμε το άλλο τεράστιο ζήτημα του χάσματος στις συντάξεις που είναι ακόμη μεγαλύτερο.

 

-Υπάρχει ίση εκπροσώπηση στα κέντρα λήψης αποφάσεων; Εάν όχι που νομίζετε ότι οφείλετε;

Σίγουρα υπάρχει σημαντική πρόοδος κατά τα τελευταία χρόνια και πολύ μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση αναφορικά με την ισότιμη συμμετοχή στα κοινά. Εν τούτοις, έχουμε ακόμη μακρύ δρόμο να διανύσουμε κυρίως λόγω του ότι η είσοδος των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων καθυστέρησε με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν στερεότυπα και προκαταλήψεις. Επιπλέον, έρευνες δείχνουν ότι δυστυχώς σημαντικός αριθμός γυναικών επιλέγουν και ψηφίζουν ετερόφυλα ενώ σημαντικός αριθμός αντρών ψηφίζουν ομόφυλα. Είναι πιστεύω καιρός να σπάσουμε αυτή τη γυάλινη οροφή της προκατάληψης και να αποκτήσουμε μια κρίσιμη μάζα αντρών και γυναικών που μαζί θα αποφασίζουν για όλα όσα μας αφορούν. Είναι θεωρώ μία κοινωνική επιταγή η οποία θα έχει θετικό αντίκτυπο στις νέες γενιές, στην οικονομία της χώρας μας αλλά και στο επίπεδο δημοκρατίας και αντιπροσωπευτικότητας.

 

-Ποία μέτρα θα πρέπει να ληφθούν για να μειωθεί η ανισότητα;

Πιστεύω ότι πρωτίστως χρειαζόμαστε ισχυρή πολιτική βούληση, συντονισμό και οριζόντιες δράσεις. Επειδή η ανισότητα των φύλων ξεκινά από την κούνια μας. Γι’ αυτό και θεωρώ πάρα πολύ σημαντικά τα ακόλουθα. Κατ’ αρχήν τη συνεχή και συστηματική καλλιέργεια προτύπων ισότητας για αγόρια και κορίτσια μέσα στην επίσημη σχολική εκπαίδευση. Τη δημιουργία και επέκταση υποδομών φροντίδας βρεφών και παιδιών προσχολικής ηλικίας. Την ποινικοποίηση κάθε μορφής σεξισμού και της σεξουαλικοποίησης του γυναικείου σώματος. Τη συνεχή κατάρτιση των λειτουργών επαγγελματικού προσανατολισμού στα σχολεία με εργαλεία αξιολόγησης στη βάση των ταλέντων και δεξιοτήτων κάθε παιδιού αντί στη βάση της διάστασης του φύλου. Τέλος, απαραίτητες θεωρώ τις προσωρινές ποσοστώσεις που στόχο έχουν την αλλαγή των προτύπων και την καλλιέργεια κουλτούρας ισότητας για τις νέες γενιές. Όλα αυτά μαζί με μία εδραιωμένη αντίληψη σε όλες τις κρατικές υπηρεσίες για τον αντίκτυπο φύλου από κάθε νέα πολιτική είναι θεωρώ απαραίτητα για να μη χρειαστεί να αναμένουμε (όπως υπολογίζουν οι ειδικοί) τουλάχιστον άλλα 100 χρόνια για να γίνει πράξη η ισότητα των φύλων.