ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Αργά αλλά σταθερά πλησιάζουμε προς τη λήξη της προεκλογικής περιόδου και όπως συμβαίνει κάθε φορά αυτές τις μερικές μέρες λίγο πριν από την εκλογική αναμέτρηση, οι λέξεις χάνουν το νόημά τους, τα αυτιά κλείνουν, τα χαρακτηριστικά σκληραίνουν και ο διάλογος βασανίζεται ανάμεσα σε συνθήματα και φωνασκίες.

Ταυτόχρονα όμως στο χρονικό σημείο όπου ολοκληρώνει τη θητεία της μια διακυβέρνηση ο κάθε πολίτης μπορεί πλέον να την κρίνει στο σύνολό της. Ο καθ.  Παναγιώτης Θανασάς κατάφερε -σε συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή- να συμπυκνώσει μέσα σε μια πρόταση τη μεγάλη εικόνα, όταν είπε «η διακυβέρνηση της τελευταίας πενταετίας υπήρξε ένα μίγμα δηλητηρίου και ανικανότητας». Δηλητήριο από την αρχή μέχρι το τέλος έναντι των δήθεν διαχρονικών τους αντιπάλων, δηλαδή του Δημοκρατικού Συναγερμού και ταυτόχρονη ολιγωρία και ανικανότητα να φέρουν εις πέρας οτιδήποτε.

Όντως η διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ άφησε μια ξινή γεύση στην κυπριακή κοινωνία και ιδιαίτερα στους οπαδούς του ΑΚΕΛ των οποίων οι προσδοκίες διαψεύστηκαν. Η σημερινή προσπάθεια των στελεχών τους να πείσουν ότι τα πρώτα χρόνια δεν τα πήγαιναν και τόσο άσχημα στην πραγματικότητα δεν αποτελεί τίποτα άλλο από μια καθαρή παραδοχή του πόσο χάλια τα έχουν πάει.

Ουσιαστικά το ΑΚΕΛ από την πρώτη μέρα που βρέθηκε στην εξουσία με το «δικό» του Πρόεδρο αντί να επιχειρήσει υπό την ασφάλεια της εξουσίας να μετεξελιχθεί σε ένα πιο σύγχρονο αριστερό κόμμα, επέλεξε συνειδητά να γίνει ακόμη πιο κλειστό και εσωστρεφές.  Διέκοψε κάθε επαφή με τη δυτική πραγματικότητα, άρχισε να κάνει εξωτερική πολιτική στη βάση των ιδεοληψιών του και το πλέον τραγικό, διαχειρίστηκε το κυπριακό έχοντας κατά νου όχι το συμφέρον του τόπου αλλά τη φιλοδοξία του Δ. Χριστόφια για 2^η θητεία.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με τη εμμονή να τους φταίνε πάντοτε κάποιοι άλλοι, οδήγησαν στο σημερινό τραγικό απολογισμό και σε ένα πελώριο έλλειμμα. Έλλειμμα στην αξιοκρατία, στην οικονομία, στους θεσμούς, στο κυπριακό. Δυστυχώς και προς απογοήτευση πολλών, ο Χριστόφιας αποδείχτηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Κυβέρνησε άτσαλα και οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδα από τα οποία θα πασκίζουμε χρόνια να ξεφύγουμε και για τα οποία θα πληρώνουν για δεκαετίες οι επόμενες γενιές.

Όμως, αυτή την ώρα απαιτείται να οπλιστούμε με δύναμη και εργατικότητα και να εργαστούμε για την επόμενη μέρα με αισθήματα αλληλεγγύης απέναντι στους πιο αδύναμους συμπολίτες μας.

Την ερχόμενη Κυριακή διά μέσου της ψήφου μας έχουμε τη δυνατότητα να αποφασίσουμε εμείς για την πορεία που θέλουμε να ακολουθήσει η χώρα μας την επόμενη πενταετία. Προσωπικά θα κατέλθω στην κάλπη με αισιοδοξία και με σιγουριά για την απόφασή μου. Γνωρίζω ότι τα πράγματα δε θα αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη νιώθω όμως  βέβαιη ότι από τις επιλογές που έχω μπροστά μου συμπαρατάσσομαι με την καλύτερη. Η επιλογή μου δεν είναι κομματική. Την ίδια θα έκανα ακόμα και αν ήμουν ανένταχτη, ακελική ή από οποιοδήποτε άλλο κομματικό χώρο. Επειδή μπροστά στην απειρία του Σταύρου Μαλά επιλέγω την εμπειρία, το κύρος και τις διασυνδέσεις του Νίκου Αναστασιάδη. Ενώ μπροστά στη δίχως τέλος δημαγωγία του Γιώργου Λιλλήκα, επιλέγω τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία.

Καλή ψήφο σε όλους!